Historia cmentarza
Cmentarz parafialny.
Założenie i budowę cmentarza parafialnego podjęto z inicjatywy o. Tarzycjusza Cwykiela we wrześniu 1977 roku i wstępnie wyznaczono umiejscowienie. Plan inwestycji wytyczono 19 maja 1978 roku, by w połowie czerwca, choć bez zgody władz, przystąpić do realizacji przedsięwzięcia. Od sierpnia Urząd Wojewódzki zaczyna interesować się prowadzonymi robotami i kilkakrotnie wysyła na kontrolę funkcjonariuszy Milicji Obywatelskiej. Mimo bacznej obserwacji władz, prace przebiegają sprawnie i w kwietniu 1979 roku udaje się wyznaczyć aleje, posadzić drzewka oraz wykonać fundamenty ogrodzeniowe. Bez pozwolenia władz rozpoczęto także budowę kaplicy cmentarnej nazywanej ,,domem przedpogrzebowym”, aby nie prowokować ówczesnych urzędników państwowych. Niestety, reakcja władz jest jednoznaczna i 2 czerwca 1979 roku Urząd Gminy wstrzymuje prace. Decyzja ta nie przeszkadza zdeterminowanej społeczności w przygotowaniu prowizorycznej drogi do cmentarza, którą potem systematycznie poprawiano. Ostatecznie uzyskano wszelkie zezwolenia i w niedzielę 28 października 1979 roku ks. biskup Ignacy Tokarczuk poświęca cmentarz parafialny, a 1 listopada w uroczystość Wszystkich Świętych o. Tarzycjusz odprawia w kaplicy cmentarnej pierwszą Mszę św. z modlitwami za zmarłych.
W 2017 roku powstaje Parafialny Zarząd Cmentarza liczący 19 osób, którego zadaniem jest opieka i sprawowanie nadzoru nad cmentarzem.
Cmentarz choleryczny.
Od 1979 roku uwagę o. Tarzycjusza zaprząta zaniedbany cmentarz choleryczny z lat trzydziestych XIX wieku, na którym spoczywają prochy mieszkańców Głowienki i Wrocanki. Z grupą parafian przed 1 listopada na miarę możliwości porządkował to miejsce. Dopiero w 2007 roku sprawą definitywnie zajął się o. Marian Godek, proboszcz parafii w Głowience i pani sołtys Teresa Sirko. Poprawiono estetykę i sporządzono tablicę informacyjną, a 15 czerwca, pod przewodnictwem proboszczów obu miejscowości wspólnie modlono się za dusze zmarłych podczas epidemii cholery.
